Marianne ging twee keer onderuit. Na een succesvolle school- en studieperiode volgde zij het pad in lijn der verwachting. Zij koos voor een mooie carrière: in opleiding tot revalidatiearts én promoveren. Dit ging niet zo lang goed, het lijf vertoonde kuren en zij ging een eerste maal onderuit. Een voorlopige diagnose als chronisch zieke bood houvast en met bijgestelde doelen koos zij voor ander, ook mooi carrièrepad. Vijftien jaar later ging het opnieuw mis, dit keer goed. Nu bleef zij als zichtbaar gehandicapt achter gedoemd tot een leven op de relaxfauteuil achter de cactussen (geraniums zijn niet zo haar ding). Dit was toch niet haar favoriete bezigheid, maar hoe pak je je leven weer op? En dan zodanig dat het niet weer mis gaat?